Waarde van zorgvuldigheid

Voor iedere lezer die ooit een nieuwe keuken heeft gekocht; dat doe je er niet zomaar even bij. Vooraf overweeg je, al dan niet met je partner, de opties die je hebt, kies je na enig onderzoek een keukenzaak uit en maak je vervolgens een afspraak. Maar dan begint het pas.

Een adviesgesprek kost al gauw vier uur en als je dan een mooie keuken uitgezocht hebt, begint de twijfel op te spelen. Betalen we niet te veel? Is een wit keukenblad eigenlijk wel zo praktisch? Is een ingebouwde koffiemachine echt nodig? Vaak mondt deze twijfel uit in nog een bezoek een week later, of zelfs een heel nieuw traject bij een andere zaak. Je gaat immers tien- tot misschien wel dertigduizend euro uitgeven en je hoopt zeker zo’n tien jaar ‘blij’ te zijn met je keuken.

Herkenbaar, toch? Het uitzoeken van een nieuwe keuken is een heel proces waarbij je op verschillende momenten je keuzes zorgvuldig afweegt. Je probeert zo de kans op een slechte beslissing en daarmee een miskoop te minimaliseren.

Het modale bruto-inkomen voor een werknemer in Nederland is in 2022 € 38.000 euro per jaar. Inclusief werkgeverslasten en andere onkostenvergoedingen kost een werknemer een werkgever zomaar drie keukens per jaar. Je zou dus kunnen verwachten dat elke vacature voorafgegaan wordt door een enorm zorgvuldig proces. Het is immers een voorbode van een flinke investering en een nieuwe collega kies je normaal gesproken ook niet uit met de intentie om na een jaar weer afscheid te nemen.

Nu snap ik dat je mijn vergelijking van een keuken met een werknemer misschien niet zo sterk vindt. Aan het eind van deze blog snap je welk punt ik daarmee wil maken, dus volg me alsjeblieft nog één stap verder in deze gedachtegang: de totale gemiddelde investering van een nieuwe werknemer is vergelijkbaar met de aanschaf van maar liefst tien nieuwe keukens.

Ik verbaas me steeds weer over de onzorgvuldigheid die werkgevers laten zien in het proces van het werven van een nieuwe collega. Die steekt schril af tegen de manier waarop we als consument een keuken uitzoeken. Alsof die nieuwe collega in je organisatie er veel minder toe doet dan die nieuwe keuken in je huis. Terwijl je toch ook kunt stellen dat je de fronten van je keuken relatief eenvoudig nog kunt vervangen. Maar wanneer een nieuwe collega niet matcht, is daar niet veel anders aan te doen dan de hele wervingsprocedure opnieuw op te starten.

Ongelooflijk toch dat werkgevers bij dit soort essentiële keuzes soms ‘maar wat doen’. Gehaast, ondoordacht, want we hebben het al zo druk. En dat in een arbeidsmarkt waarin je onzorgvuldigheid keihard kan worden afgestraft door je potentiële werknemer. Die heeft het immers voor het zeggen momenteel.

Wordt dit een pleidooi voor een ellenlang selectieproces, ingewikkelde assessments en wekenlang wikken en wegen of je iemand aan gaat nemen of niet? Wie vaker blogs van mij heeft gelezen weet dat dit niet het geval zal zijn. Zorgvuldigheid zit wat mij betreft niet in tijd nemen, maar wel in goed nadenken. Een degelijk en logisch proces.